چهارم مهرماه یا به قول اونور آبی‌ها ۲۶ سپتامبر روزیست که اقلاً در هر جایی جز ایران صاحبان این روز مهم، گرامی شمرده می‌شوند؛ مردان و زنانی که در دانشگاه سخت‌ترین دروس را با همت و پژوهش خود پشت سر می‌گذارند و وقتی که میخواهند وارد بازار کار شوند، می‌بینند و لمس می‌کنند که چه تفاوت عظیم و عمده‌ای فی‌مابین دانشگاه و محیط کار است.
روز جهانی بهداشت محیط روزی که اگر مهم شمرده می‌شد، اگر شاغلان آن را در دایره طب پیشگیری جامعه بیشتر تحویل می‌گرفتند، این فاجعه کرونایی اینگونه نبود.خواه یا ناخواه اولین و مهمترین راه پیشگیری و کنترل بیماری قبل از اپیدمی و پاندمی شدن، بهداشت محیط است.
مردان و زنانی که نامشان مهندسین بهداشت محیط است با کمترین حقوق و سخت‌ترین شرایط کاری، از مرزهای آبی، اسکله‌ها و کشتی‌ها تا عمق کارخانه‌ها و تصفیه خانه‌های آب و فاضلاب، سدها، ایستگاه‌های پایش آلودگی هوا و در کمترین شرایط در شهرها و بازرسی بهداشتی که تقریبا همیشه دست مایه توهین و یا گاهی ضرب و شتم بوده، از آن مهندسین بهداشت محیط است.
۲۶ سپتامبر روز جهانی بهداشت محیط را به تمام همکاران گرانقدر، زحمتکش و باسواد خودم، به مهندسین گرانقدر تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم روزی در جامعه برسد که زحمات شما بزرگواران را مردم و مسئولین بیشتر ببینند.ما به بهداشت محیطی بودن خود میبالیم و افتخار می‌کنیم حتی اگر قدردان نباشند.
