بیگمان پرودگار جهانیان هیچ موجودی را عبث و بیهوده نیافریده و قطعاً هر جنبندهای که خلق شده در نزد حضرت دوست دارای حق حیات است.
اما این جهان خصوصاً در شرایط فعلی و حرکت جوامع به سمت مدرنیته، دارای نظم، قاعده و قوانین نوشته و نانوشته است و به عبارتی برای جلوگیری از هرج و مرج، هر چیز باید در جای خودش قرار گیرد.
به عنوان مثال در گذشته و همین چند دهه قبل، سگ در زندگی روستایی و عشایری نقشی اساسی و مهم داشت، اما هرگز پای سگ به غذاخوری و هال منازل باز نمیشد و این حیوان وفادار در جای مخصوص به خودش نگهداری میشد.
از طرفی سگها دارای جمعیت محدود و اندک بودند و دیدن سگ بدونصاحب در یک نقطه شهری و روستایی، امری محال بود. اما با کمال تأسف، با برهم خوردن نظم همه امورات زندگی توسط اشرف مخلوقات و تغییر جایگاهها، امروزه شاهد آشفتگیهای بیشماری در زندگی انسان و جوامع انسانی هستیم
یکی از آنها وجود گلههای متعدد سگهای بدونصاحب در شهرها و روستاها است که این پدیده روز به روز از حالت طبیعی و نرمال خود خارج شده و به سمت یک بحران مهارنشدنی حرکت میکند.
آری، شکایات متعدد شهروندان و مراجع بهداشتی از حمله سگها به افراد در سنین و جنسیت مختلف و احتمال گسترش بیماری هاری، بر هم خوردن امنیت روانی در معابر و محلهها خصوصاً در شب، مشکلات عدیده حادث شده برای کودکان و دانشآموزان، شیوع برخی بیماریها با جابهجایی زبالهها و لاشههای موجودات مرده، شکار چهارپایان کوچک همانند خرگوش و آهو در حاشیه شهرها و آبادیها و برهم خوردن چرخه حیات و دهها معضل دیگر تنها بخشی از مشکلاتی است که توسط سگها ایجاد میشود .
با کمال تأسف نهادهای دولتی طی این مدت فقط در حال محول کردن این وظیفه خطیر به یکدیگر بوده و هیچ اقدام عملی خاصی از جمله راهاندازی یک قرارگاه ملی با اعتباری مکفی برای ساماندهی و جمعآوری آنها به اخلاقیترین شیوه ممکن مشاهده نمیشود.
