بعضی با چاشنی سوگند و طرح شعارهای دهن پر کن ، به همراه لیدرهای انتخاباتچی، افرادی را که از وجهه و پایگاه و جایگاه اجتماعی و پذیرش قابل قبولی در بین مردم برخوردار هستند ، با خود همراه می کنند که در این میان بعضا” سرمایه های اجتماعی و جایگاه و پایگاه اجتماعی بسیاری از افراد که دلسوز مردم و توسعه و تعالی آمایش سرزمینی که در آن زندگی می کنند ، مصروف قول و وعده های رنگین کمانی افرادی می شود که بعضا” به کرسی های مد نظر مجلس و شورای شهر و روستا دست پیدا می کنند اما در کمال تعجب شاهد آن خواهیم بود ، که بیشترین زمان این نمایندگان صرف نزاعهای بی نتیجه و بلااثر و غیر عام المنفعه می شود! و در این راستا کوچکترین، مشورتی ، کوچکترین نظر سنجی و کوچکترین خبری از منفذها و عاملان موفقیت و پیروزی خود در تصاحب کرسی ها ، که از وقت و آبرو و سرمایه های اجتماعی خود مایه گذاشته اند ، نمی گیرند .
دست یازیدن کاندیداهای مجلس و شورای شهر و روستا به کرسی های مد نظر باعث شده است که برخی از آنها بیشتر به فکر مطامع دنیوی و شخصی خود باشند تا کمک به گسترش عمران و آبادی مناطق و حوزه های تحت تصدی خود! این خود خواهی باعث شده است که نوعی استثمار و بهره کشی سیاسی و اجتماعی از دل سوزان و مجربان و مجریان انتخاباتی شکل بگیرد که در واقع نوعی هدر رفت وجهه ی مردمی و سرمایه های اجتماعی این افراد را به دنبال دارد به طوری که از نظر وجدانی خود را بدهکار مردمی می دانند که آنها را متقاعد به دادن رای به کاندیداهای مد نظر کرده اند!
نزاع بر سر تعیین شهردارها و دهیارها، اولویت بندی امورات شهر و روستا و بودجه ریزی ها ، اولویت بندی و وضع و اجرای قوانین ، بی تفاوتی نسبت به خواسته های مردم ، پشت گوش انداختن نیازها و ضرورت های مختلف شهر و منطقه ، عدم حضور در جلسات از قبل تعیین شده ، عدم شناخت جایگاه به دست آمده ، عدم شناخت از نیروهای انسانی متخصص و متعهد و کار آمد در حوزه ی شهر و روستا و حوزه ی انتخابیه از مهمترین چالشهایی می باشد که از هم اینک باید هم کاندیداها و هم لیدرهای سیاسی و انتخاباتی و هم دارندگان سرمایه ها و پایگاه اجتماعی و اطلاع رسانی مد نظر قرار دهند تا خدایی ناخواسته مورد سوء استفاده و مورد بهره کشی های سیاسی قرار نگیرند !
