در تاریخ هر ملتی، لحظاتی هست که سرنوشت نه فقط در میدان نبرد، بلکه در دل مردم رقم می‌خورد.امروز، ما در یکی از همان لحظات ایستاده‌ایم. تجاوز وحشیانه رژیم صهیونیستی به خاک کشورمان، نه فقط یک حمله نظامی، بلکه تلاشی است برای شکستن روح جمعی ما؛ برای تضعیف همان نیرویی که بارها ما را از دل بحران‌ها عبور داده و آن وحدت ملی بوده است.
وحدت، تنها یک شعار یا امر اخلاقی نیست، بلکه یک ضرورت راهبردی است. در برابر یک دشمن سازمان‌یافته، مسلح و حامی از قدرت‌های ابرقدرت جهانی، تنها راه مقاومت واقعی، انسجام و همبستگی ملت‌های منطقه است.
وحدت، تنها یک شعار یا امر اخلاقی نیست، بلکه یک ضرورت راهبردی است. در برابر یک دشمن سازمان‌یافته، مسلح و حامی از قدرت‌های ابرقدرت جهانی، تنها راه مقاومت واقعی، انسجام و همبستگی ملت‌های منطقه است.
تجربه نشان داده که هرگاه تفرقه ایجاد شود، چه از طریق توطئه‌های داخلی و چه فتنه‌های بیرونی، دشمن فرصت می‌یابد تا عمق جامعه را نفوذ کرده و از شکاف‌ها سوءاستفاده کند. در مقابل، وحدت ملی و امتی، دیواری محکم در برابر هرگونه تجاوز و تهدید ایجاد می‌کند.
وحدت؛ ستون فقرات مقاومت ملی
در سال‌های گذشته، هرگاه ملت ایران در برابر تهدیدی ایستاد، این وحدت بود که پیروزی را ممکن کرد. از روزهای دفاع مقدس تا مقابله با تحریم‌های فلج‌کننده، از بحران‌های طبیعی تا فشارهای سیاسی، آنچه ما را از فروپاشی نجات داد، همدلی مردم و هم‌صدایی در برابر خطر بود.
وحدت، نه یک آرمان انتزاعی، بلکه یک ابزار عملی برای بقا و پیشرفت است.امروز نیز، در برابر تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی، باید به همان اصل بازگردیم. دشمنان این سرزمین، بیش از هر چیز از انسجام داخلی ما می‌هراسند. آن‌ها می‌دانند که ملتی که با هم باشد، شکست‌ناپذیر است. پس طبیعی است که در کنار حمله نظامی، جنگ روانی و رسانه‌ای را نیز برای تفرقه، برای بی‌اعتمادی،برای شکستن پیوندهای اجتماعی به راه بیندازند
آزمون امروز؛ حفظ آنچه ما را پیروز کرد
در چنین شرایطی، حفظ وحدت حول محور ولایت نه فقط یک وظیفه اخلاقی، بلکه یک ضرورت راهبردی است. این وحدت باید فراتر از جناح‌ها، قومیت‌ها، و اختلاف‌نظرهای طبیعی باشد. باید به یاد بیاوریم که در لحظه‌های خطر، هیچ چیز مهم‌تر از امنیت ملی و کرامت انسانی نیست.
نقدها و اختلافات، جای خود دارند؛ اما امروز، اولویت با هم‌صدایی در برابر تجاوز است.وحدت یعنی ایستادن کنار هم، حتی اگر در برخی مسائل اختلاف‌نظر داشته باشیم. یعنی تقویت روحیه ملی، حمایت از نیروهای مدافع کشور، و مقابله با روایت‌های تفرقه‌افکنانه. یعنی تبدیل خشم و اندوه به اراده‌ای جمعی برای دفاع، بازسازی، و امید است .
نقش رسانه‌ها، نخبگان، و مردم
در این میان، مسئولیت رسانه‌ها و نخبگان دوچندان است. آن‌ها باید بادقت، صداقت، و تعهد، روایت‌هایی بسازند که وحدت را تقویت کند. باید از دامن‌زدن به شایعات، تفرقه‌ها، و تحلیل‌های سطحی پرهیز کنند.
مردم نیز، با هوشیاری و همدلی، می‌توانند این مسیر را هموار کنند؛ با حمایت از یکدیگر، با حفظ آرامش، و با ایستادگی در برابر موج‌های ناامیدی.
وحدت، نه فقط برای امروز
وحدت، سرمایه‌ای است که باید حفظ شود، تقویت شود، و به نسل‌های بعدی منتقل شود. امروز، در برابر تجاوز رژیم صهیونیستی، این وحدت می‌تواند بار دیگر ما را از دل بحران عبور دهد. اما این تنها آغاز راه است. اگر بتوانیم این سرمایه را نگه داریم، نه فقط از این آزمون، بلکه از آزمون‌های آینده نیز سربلند بیرون خواهیم آمد.
