حال آنکه این مسئله سنخیتی باساختار اجتماعی، فرهنگی وقومی منطقه ندارد .این پدیده مذموم در سال‌های اخیر به دلیل بی‌توجهی مسئولین امررواج پیدا کرده تاجایی که امروزه درمراسمات عروسی عملاً تبدیل به یک رسم شده است.
اکنون بیش ازآنکه به عنوان یک رسم غلط مطرح کنیم بایدبه عنوان یک معضل وناهنجاری اجتماعی درنظر گرفته و برای علاج آن قبل ازاینکه فراگیر شودچاره‌اندیشی اساسی شود.
دریک بررسی اجمالی انبوهی ازسلاح‌های مختلف شکاری وجنگی درمجالس عروسی دردست جوانان و نوجوانانی که سرشاراز هیجان هستند را می توان مشاهده کرد این در واقع زنگ خطری است برای منطقه که الزاماً مسئولین رابه فکر و چاره‌ای برای حل آن وا می داردهمچنان که اکثر اهالی و مردمان منطقه بشدت از این مسئله نگران هستند و اکنون تبدیل به یک دغدغه عمومی شده است.
در تحلیل علل موثر در پیدایش و ترویج تیراندازی در جشن‌ها در واقع نمی‌توان به یک علت اکتفا کرد علل متعددی موجب شکل‌گیری آن شده که اجمالا به آن اشاره می‌کنیم:
الف) خلا‌ءهای فرهنگی
پایه مجالس جشن و عروسی بر شادی و بروز هیجانات است که امری کاملاً طبیعی است هیچ اشکالی بر آن هم وارد نیست خوشبختانه این مناطق بواسطه فرهنگ غنی از آداب و رسوم کهن اعم از موسیقی فوکلور،رقص های محلی و ده‌ها آیین سنتی جذاب و فوق العاده زمینه خوبی برای شادی وتخلیه هیجان در چنین مراسماتی دارد اما درسایه غفلت متولیان فرهنگی این آیین های زیبای سنتی رو به فراموشی رفته و جایگزین آن بدعت ها وموسیقی‌های بی‌محتوا شده است.
اگر فرهنگ سنتی مناطق از طریق برگزاری برنامه های فرهنگی هنری و جشنواره‌ها حفظ و بعضاً احیا می شد مطمئنا جوانان ما به سمت اینگونه مسائل مخرب و آسیب زا نمی رفتند.
چنانچه اگر متولیان امر و رسانه ها با هدف آموزش و ترویج فرهنگ عامه و سنت های قومی مناطق تولید محتوا می کردندکمتر شاهد این همه ناهنجاری ها بودیم .
آنقدر آیین های جذاب و زیبایی هست که اگر بخوبی معرفی می شدند هرگز جوانان ما به سمت اسلحه برای بروز هیجان نمی رفتند. بپذیریم که کار نکردیم وقتی مسئولین سرگرم روزمرگی هستند چه انتظاری هست که برای آسیب های مخرب جامعه برنامه فرهنگی و پیشگیرانه تدارک ببینند. نقش رسانه ها در آگاهی بخشی و بیان خطرات و آسیب زا بودن این گونه اقدامات بسیار تعیین کننده است !حال آنکه دراین خصوص آنها هم کوتاهی کردند.
علی ایحال با اذعان به اینکه برای رفع این معضل باید کارهای فرهنگی شود شایسته است این مسئله بطور ویژه در دستور کار شورای فرهنگ عمومی جنوب قرار گیرد.
ب)عدم اعمال قانون
اقدامات قانونگذار بایستی در جهت ایجاد امنیت در جامعه وبرقراری نظم و آرامش برای شهروندان باشد در همین رابطه برای نگهداری وحمل سلاح قانون مجوزهای خاصی را در نظر گرفته است حال این سوال پیش می‌آید چگونه این حجم از سلاح‌های مختلف در دست افراد مشاهده می‌شود؟!
چطور افراد به سهولت اسلحه تهیه می کنند و به راحتی و بدون ترس از قانون اقدام به تیراندازی می‌نمایند؟
چرا هیچ گونه محدودیتی و برخوردی با آنان صورت نمی گیرد ؟
این پرسش همواره از آقایان مسئول مطرح است که ناهنجاری های ویرانگری از قبیل سلاح ،تیراندازی و فروش مشروبات الکلی تا کی باید ادامه داشته باشد و چه کسی پاسخگو ست؟
وقتی جان های عزیز بسیاری از افراد از زیستن باز می ماند و خانواده هایی داغدار عزیز شان می شوند و به طبع آن تبعات اجتماعی و آسیب های سنگینی بر جای می ماند بطوریکه مدت ها شاهد آثار و پیامدهای ناگواری هستیم .
هر گونه بی توجهی در این موضوع قابل پذیرش نبوده انتظار داریم که چاره اندیشی شود و شورای های تامین شهرستان ها و حتی استان ورود کنند.
ج) نقش خانواده و ریش سفیدان
یکی دیگر از عوامل دخیل در این پدیده عدم مسئولیت پذیری خانواده ها و ریش سفیدان مناطق است به این معنا که هر مراسمی بانی آن الزاما بایستی نسبت به مجلس خود مراقبت لازم را بعمل آورد با کمک اعضای خانواده و ریش سفیدان سعی بر کنترل و نظارت بر برگزاری مراسم جشن خود داشته باشد با مدیریت پیشگیرانه از بروز برخی اتفاقات جلوگیری و مانع از برخی اقدامات ناهنجار شود. از طرفی بزرگان فامیل و طوایف تلاش کنند که این پدیده را به عنوان یک ناهنجاری اجتماعی معرفی و مورد نکوهش قرار دهند نسبت به افراد هنجار شکن واکنش مناسب نشان دهند. حال اگر افراد جامعه و همچنین بزرگان ومتنفذین در این خصوص بی تفاوت باشند و نقش خود را ایفا نکنند مطمئنا این بدعت موجب خسارت جبران ناپذیری خواهد شد. راه برون رفت فرهنگ سازی است آن هم توسط خود مردم و همینطور باید رسانه ها و فعالان شبکه های مجازی و هر کسی که توان و اندیشه ای دارد به طرق مختلف پای کار بیایند و با راه اندازی کمپین های نه به تیراندازی و سلاح به این رسم غلط پایان دهند.
پس همه با هم طرحی نو در اندازیم طرحی که شمایل اصلی آن وداع با اسلحه و آری گفتن به زندگی توأم با نشاط و شادمانی با بهره گیری از رسم و رسوم سنتی تا در کنار هم مجالس جشن و عروسی را به زیبایی برگزار و خاطرات شیرینی بر جای بگذاریم.
به امید آنکه دیگر در جشن هایمان قلبی از تپش نیفتد و شیرینی بزم هایمان به تلخی تبدیل نشود…
