در شمال غربی شهرستان جیرفت ، بخشی فراموش‌شده به نام «ساردوییه» سال‌هاست که چشم انتظار عدالت و توجه مانده است. بخشی که در سال ۱۳۱۶ شمسی به بخش ارتقا یافت ، اما هنوز بعد از گذشت بیش از هشت دهه، از ابتدایی‌ترین امکانات زیستی بی‌بهره مانده است.
ساردوییه، از سال ۱۳۱۶ به عنوان یکی از بزرگترین بخش‌های شهرستان جیرفت شناخته شده است. با داشتن ۴۸۵ روستا، ۱۴ دهستان، وسعتی معادل یک‌سوم کل شهرستان جیرفت و جمعیتی بالغ بر ۴۰ هزار نفر، همواره نقش برجسته‌ای در حوادث انقلاب و دفاع مقدس داشته است. این منطقه ۸۶ شهید به نظام اسلامی تقدیم کرده است .
بحران آب و نان؛ نیازهای اولیه همچنان بی‌پاسخ
یکی از اساسی‌ترین مشکلات مردم ساردوییه، کمبود منابع آب آشامیدنی سالم است. در بسیاری از مناطق این بخش، آب لوله‌کشی یا وجود ندارد یا از کیفیت مناسب برخوردار نیست. این معضل نه تنها سلامت مردم را تهدید می‌کند، بلکه امکان توسعه کشاورزی پایدار را نیز از بین برده است.
به کمبود آب، بحران نان نیز افزوده می‌شود. نانوایی‌های اندک موجود نه توان پاسخ‌گویی به تقاضای جمعیت را دارند و نه زیرساخت کافی برای عرضه مستمر دارند. در برخی روزها، صف‌های طولانی مردم برای تهیه چند قرص نان تبدیل به صحنه‌ای تکراری از رنج و انتظار شده است.
جاده‌هایی که تردد را به مخاطره می‌اندازند
ساردوییه با وجود موقعیت جغرافیایی استراتژیک، دارای راه‌های مواصلاتی باریک، فرسوده و پرترافیک است. این جاده‌ها نه تنها مانع توسعه گردشگری و اقتصادی بخش شده‌اند، بلکه جان مردم را نیز در مسیرهای پرخطر تهدید می‌کنند. نبود برنامه مشخص برای تعریض و نوسازی این مسیرها، صدای انتقاد بسیاری از اهالی و رانندگان محلی را بلند کرده است.
ندای بی‌پناهی؛ انتظار برای شنیده شدن
ساردوییه با جمعیتی پرتلاش و فرهنگ غنی، سال‌هاست که با محرومیت‌های زیرساختی و کم‌توجهی‌های مدیریتی دست و پنجه نرم می‌کند. تبدیل شدن این منطقه به بخش مستقل در سال ۱۳۱۶ می‌بایست سرآغاز توسعه می‌بود؛ اما امروز، نبود مراکز درمانی مجهز، کمبود امکانات آموزشی، و غیاب توجه کافی از سوی مسئولان استانی و کشوری، نشان‌دهنده فاصله عمیق میان قانون و عمل است.
درخواست برای تغییر
اکنون زمان آن فرا رسیده که مدیران استان کرمان و مسئولان ملی، با دیدی واقع‌نگرانه و انسانی، نگاهی دوباره به ساردوییه داشته باشند. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آب، حمل‌ونقل و تأمین مواد غذایی، نه تنها نیاز ضروری مردم را برطرف خواهد کرد، بلکه به توسعه پایدار و شکوفایی منطقه نیز خواهد انجامید.
