دنیای دیروز با جهان امروز کاملاً متفاوت بوده و مقایسه این دو در هیچ ظرفی نمی‌گنجد، با ورود بشر به مرحله فوق‌مدرن و بهره جستن از ارتباطات آنی و علوم روز، دیگر غالب انسان‌ها در دنیای مدرن برای هیچ کاری اِلّا ورزش و تفریح، از خانه خارج نمی‌شوند و تنها به مدد یک دستگاه هوشمند الکترونیکی تمامی امور خود را مدیریت می‌کنند.
آری با ظهور پدیده‌هایی همچون هوش مصنوعی دیگر تفاوت واقعیت از رؤیا مشکل شده و کم‌کم، آدمی با موج عظیم علوم جدید در حال مهاجرت اجباری به ناکجاآباد است. اما در این میانه کشورهای توسعه‌نیافته در یک دوگانگی سخت تضاد سنت و مدرنیته گرفتار شده‌اند و راه درازی برای رسیدن به نقطه مطلوب دارند، به عنوان مثال در کشور ما که مدت‌هاست شعار اجرای دولت الکترونیک داده می‌شود.
مردم پس از تحمل هزاران سختی و انتظار، کارت هوشمند ملی با تراشه الکترونیک دریافت کرده که از آن فتوکپی تهیه کنند و به ادارات و نهادهای مختلف تحویل دهند که این امر بیشتر به یک طنز تلخ شبیه است.
اما از همه این‌ها گذشته، معضلی که امروزه مردم از آن به شدت گله‌مند و شاکی هستند برگزاری جلسات ادارات دولتی در وقت اداری است که در روند کاری مراجعین به شدت مشکل ایجاد می‌کند. در این مورد باید متذکر شد که با توجه به توسعه ارتباطات و فراهم بودن بستر برگزاری جلسات از طریق وبینار، جمع کردن مدیران از سراسر استان و شهرستان‌ها، امری غیرضروری و هزینه‌بر است.
از سویی دیگر باید قانونی تدوین شود در وقت اداری که مردم برای پیگیری امورات خود به ادارات مراجعه می‌کنند این جلسات تکراری و زائد که غالب آن هم بدون خروجی مثبت است به وقت غیراداری موکول شود؛ زیرا پیرمردی که از زهکلوت یا گنبکی برای پیگیری کار خود به مرکز استان مراجعه کرده است.
به دلیل حضور مدیر فلان دستگاه در جلسه شورای اداری و… نمی‌تواند دوباره به شهر خود بازگردد یا شب را در شهر غریب آواره شود. لذا می‌طلبد که استاندار کرمان به عنوان نماینده عالی دولت با تصویب بخشنامه‌ای، برگزاری جلسات را تا حد ممکن غیرحضوری و در وقت اداری ممنوع اعلام نماید.
