بارها و بارها به مناطق محروم سفر کرده و در جمع اهالی حضور یافته و سعی کرده ایم که صدای فریاد مردم آن مناطق را به گوش مسوولانی برسانیم که فکر می کنم نخواسته اند صدای محرومان در بعضی نقاط کشور از جمله بحرآسمان را بشنوند
منطقه ای کوهستانی و با ظرفیتهای مناسب در حوزه کشاورزی،معدن، دامپروری،گردشگری و… که متاسفانه ۴۶ سال است فراموش شده و گرد و غبار فقر و محرومیت حاصل از بی توجهی بر چهره آنها نشسته است و هنوز مردم این مناطق از ابتدایی ترین امکانات زندگی از جمله آب اشامیدنی سالم ،بهداشت،برق پایدار ،جاده مناسب،تلفن و اینترنت محروم مانده اند و بسیاری از همین مردم بدون اینکه خدماتی را ببینند این آرزو را به گور بردند و خیلی از مردم این دیار هم ناامید هستند که روزی،ساده ترین و ضروری ترین خدماتی را که نیاز دارند به آنها برسد.
مردمانی که ۴۶ سال پس از انقلاب هر چه چشم انتظار مانده اند نسیم خدمت به سوی آنها نوزید و خیلی از این مردم به دلیل نبود ابتدایی ترین امکانات جانشان را از دست دادند .
در سفر جمعی از خبرنگاران حوزه بسیج رسانه شهرستان جیرفت در بحرآسمان و حضور در جمع اهالی هنزاکوییه، میج، سرجوزان، کیمارک، پای افراز، زمین حسین، گردوزار، دهگاه، باغراهی، نیشر، خوش مور، سر ریزان، گیچو، پرونو، بنه و چاه گلکن فریادهایی را شنیدیم که از شنیدن آن خجالت کشیدیم و عرق شرم بر پیشانی ما نشست.
از مناطقی نام بردیم که برای رسیدن به آنجا ساعت ها را با مشقت و سختی با خودروی به اصطلاح کمک دار به آنجا رسیدیم و در بین راه به این فکر افتادم اگر فردی از این اهالی نیمه شب بیمار شد چگونه باید به مراکز درمانی برسد،در همین فکر بودم که از زبان مردمان خونگرم و نجیب آن دیار شنیدیم که تعداد زیادی از اهالی بدلیل نبود امکانات از جمله جاده و تلفن برای رسیدن نیروی امدادی،جان خودشان را از دست دادند.
شنیدن این همه بی عدالتی از زبان نجیب مردمان دیار غیرت و نجابت بسیار سخت بود و عجیب این که چرا و چگونه پس از گذشت ۴۶ سال از انقلاب اسلامی کمتر توجهی به این دیار صورت نگرفته است.
مردمانی که در دفاع مقدس سبقه ای درخشان دارند و تعدادی از فرزندان خود را تقدیم انقلاب اسلامی کرده و تعداد زیادی ازاده، جانباز و ایثارگر در این منطقه وجود دارد.
به جرأت می توان بحرآسمان را دیار فراموش شده به معنای واقعی اعلام کرد و آنچه را که امروز بر این منطقه حاکم است گواه بی عدالتی محض مسوولان در همه دولت هاست که صدای این مردم را نشنیده اند.
مردم این دیار در حالی از ابتدایی ترین امکانات زندگی محروم هستند که خیلی از مسوولان از جمله نمایندگان و فرمانداران، اقدام به سفرهای نمایشی در این مناطق کردند و دردی از مردم این دیار را کم نکردند.
شنیدن و دیدن این همه محرومیت و بی عدالتی دل هر بیننده و شنونده ای را به درد می آورد و آنجا به این نتیجه رسیدیم که سفرهای مسوولان به این منطقه نمایشی بوده است که مردم این دیار اعلام کردند که مسوولان زیادی به این دیار آمدند و عکسهای یادگاری و تبلیغاتی خود را گرفتند و رفتند و پشت سرشان را هم نگاه نکردند.
بحرآسمان واقعا محروم است و این دیار را می توان نمونه عینی مصوبات روی کاغذ اعلام کرد که مسوولان در کنار سفره های صبحانه و نهار این مردم نجیب و با سخاوت نشستند و پس از سیر شدن شکم مصوباتی را روی کاغذ آوردند که برای همیشه روی همان کاغذ ماند و هرگز اجرایی نشد.
براستی که می توان گفت که از سفره انقلاب برای مردم بحرآسمان سهمی در نظر گرفته نشده است و همه ی دولت ها و مسوولان به مردم شریف و نجیب این دیار بدهکار هستند.
در سفر به این مناطق پای صحبت و درد دل مردمانی نشسته ایم که علی رغم بی توجهی به آنها،وفاداری خود را به انقلاب اسلامی ثابت کرده و در این مسیر ثابت قدم هستند و این موضوع زمانی بیشتر برایم واضح شد که پیرمردی گفت: طوری مطلب بنویس که به نظام اسلامی هجمه ای وارد نشود.
یکی دیگر از اهالی این روستا گفت: من در زمان شاه سرباز بودم و بعد از انقلاب هنوز خدمت قابل توجه ای به مردم این دیار نشده است و سالها از انقلاب اسلامی می گذرد و ما هنوز درگیر مشکلات هستیم و از کوچکترین امکانات مثل آب اشامیدنی،برق،جاده،تلفن و اینترنت محروم هستیم.
پیرزنی نیز می گوید: ماه ها می گذرد که به دلیل نبود جاده و تلفن نه بچه هایم را دیده ام و نه صدایشان را شنیده ام و در ادامه آهی کشید و گفت همینجا پسر همسایه ی ما از کوه پرت شد و نه جاده ای بود که به جایی برسد و نه تلفنی که به کسی خبر بدهیم و همینطور مظلومانه از این دنیا رفت.
یکی دیگر از اهالی زمین حسین بحرآسمان گفت: شما جایی سراغ دارید که مردم اینگونه زندگی کنند مگر ما ایرانی نیستیم و ما نباید از خدمات این نظام بهره‌مند شویم.
یکی دیگر از اهالی می گوید: شما را به خدا قسم صدای ما را به مسوولان نظام برسانید و بگویید که حق ما نیست اینگونه در سختی و بدبختی زندگی کنیم.
یکی دیگر از اهالی آهی کشید و گفت: خیلی از نمایندگان و فرمانداران به اینجا آمدند و رفتند و ما چیزی جز دروغ از آنها نشنیدیم.
پیرمردی دیگر گفت: از رنج و محرومیت این دیار به خدا شکایت کرده ایم و به مسوولان امیدی نداریم،ما از بچگی و تاکنون تغییری در زندگی ندیده ایم،پدران و مادران و خیلی از مردم این منطقه مردند و خبری از کمک مسوولان به ما نشد.
او ادامه می دهد مگر ما چند سال قرار است عمر کنیم و آیا در این مملکت کسی صدای ما را می شنود؟
هر چه از وضعیت مردم این دیار می شنویم و می بینیم فقط درد و رنجی است که سالها آنها را عذاب می دهد و کمتر مسوولی صدای آنها را شنیده است.
در کنار همه ی این بی عدالتی و نامهربانی ها یکی از اعضای شورای اسلامی روستای هنزاکوییه می گوید مسوولان بارها آمدند و مصوباتی را روی کاغذ آوردند و هرگز اجرایی نشد.
نوروز پاینده ادامه داد: در سال ۹۷ مخابرات و اداره برق دکلی را با مبلغ بیش از یک میلیارد تومان در اینجا نصب کردند که اکنون به حال خود رها شده و در آن زمان مقرر گردید که با برق پنل خورشیدی فعالیت نماید و حالا مخابرات زیر بار نمی رود و می گوید ما بدون شبکه برق قادر به فعال کردن این دکل مخابرات نیستیم.
پاینده می گوید اگر قرار نبود برای ما خدمتی صورت گیرد چرا این دکل را نصب کرده اید و هزینه میلیاردی بیت المال در حال نابود شدن است و چرا این دکل بی استفاده باید مایه دق مردمان این دیار باشد.؟
عضو شورای اسلامی در ادامه گفت: لازم است نهاد های بازرسی و نظارتی به این مسأله ورود کنند که چرا دکل مخابرات با هزینه میلیاردی در این منطقه بلا استفاده و در حال مستهلک شدن است ؟
هر چه این گزارش را ادامه دهیم چیزی جز رنج و محرومیت مردمان این دیار نیست و انتظار می رود که مسوولان استان و کشور با اقدامی عاجل به مطالبات فراموش شده این مردم پاسخ دهند و با حضور مسوولانه و نه نمایشی، باری از دوش مردم این منطقه بردارند.
امید که مسوولان به خود آمده و صدای ولی نعمتان انقلاب در بحرآسمان را بشنوند.
بهروز محمدی
