ایران، یکی از کشورهای استثنایی کره خاک است و از هر حیث در جهان، جزو برترین‌ها می‌باشد، به عنوان مثال و بر اساس تحقیقات علمی و اثبات شده، ما پس از ونزوئلا و عربستان سعودی از حیث ذخایر نفت خام، در جایگاه سوم و در زمینه ذخایر گاز طبیعی کشف شده پس از روسیه، در جایگاه دوم جهان قرار داریم (البته منابع مختلف گاهی تقسیم‌بندی دیگری دارند)
در سایر حوزه‌ها اعم از موقعیت جغرافیایی و استراتژیک، کشاورزی، منابع طبیعی، میراث فرهنگی و گردشگری، معادن، اتصال به آب‌های آزاد، شیلات، خاویار، گیاهان دارویی، انرژی خورشیدی، انرژی بادی، سرمایه انسانی، وجود نخبگان و… نیز جزو کشورهای پیشرو و بالای جدول می‌باشیم.
اما متأسفانه نظر به ذکر همه مواهب خدادادی و پتانسیل‌های مورد اشاره، مردم این سرزمین از نظر اقتصادی و رفاه اجتماعی، وضعیت مطلوبی نداشته و طی دهه اخیر، با افزایش مهار گسیخته تورم و اوج گرفتن گرانی در سایه تحریم‌ها و سوءمدیریت‌ها، سفره آنها روز به روز کوچک‌تر شده و تبعات و ناهنجاری‌های ناشی از آن، اعم از افزایش سرقت، افسردگی، خشونت، خودکشی، طلاق، فروش اعضای بدن، روی آوردن به قاچاق و مشاغل کاذب و ده‌ها معضل اساسی دیگر، گریبان جامعه را، به سختی گرفته است.
اما مردم ایران، مردمی صبور و متحمل بوده و طی این چند دهه، همه این مشکلات را با سعه صدر تحمل کرده و خم به ابرو نیاورده‌اند و در مناسبت‌های مختلف اعم از جنگ تحمیلی، حوادث داخلی، انتخابات‌های متعدد و… با دولت و حاکمیت همراهی کرده‌اند.
لذا حاکمیت هم برای احترام به این ملت بزرگ و متمدن، باید مشکلات حادث شده برای مردم، خصوصاً اقشار فرودست را، با چشم باز ببیند و در اسرع وقت، برای برداشتن تحریم‌ها و رفع بحران اقتصادی و گرانی، اقدامی عملی انجام دهد؛ هر چند که این امر، مستلزم مذاکره با برخی کشورها، در قالب احترام متقابل باشد.
زیرا شایسته نیست در سال ۲۰۲۳ و در حالی که همسایگان ما که تا چند دهه قبل به شترچرانی مشغول بوده‌اند در حال بلندپروازی‌های خیالی باشند و یک زن سالخورده ایرانی، برای تأمین نفت سفید و سیلندر گاز، ساعت‌ها در صف بایستد و پس از آن به دلیل عدم‌دسترسی به سوخت و انرژی، مجبور به تحمل سرمای زمستان شود.
